روش های جدید درمان ناباروری

دلایل مختلفی وجود دارند که ممکن است باعث ناباروری یک زوج بشوند. همانطور که در مقالات قبلی هم اشاره کردیم، اگر زوجی پس از یک سال اقدام برای بارداری، موفق به بارداری نشوند، گفته می شود دچار بیماری ناباروری هستند و باید با مشورت پزشک درمان مناسب را انتخاب کنند. اگر سن خانم در زوج ذکر شده بالاتر از ۳۵ سال باشد، باید پس از ۶ ماه عدم موفقیت در بارداری، به پزشک متخصص مراجعه شود.

دلایل زیادی برای ناباروری وجود دارد از جمله چاقی، سن، مسائل ژنتیکی، استعمال دخانیات، بودن در معرض آلودگی های صنعتی یا شیمیایی، آلودگی هوا و یا اشعه های مضر، بیماری های خاص و….

اما امروزه با پیشرفت علم و روش های درمانی، راه زیادی برای درمان ناباروری وجود دارد که می تواند به تمام زوج های نابارور کمک کند. روش های درمانی مختلفی برای درمان ناباروری وجود دارند، که پزشک متخصص باتوجه به شرایط زوج، از جمله سن، بیماری های زمینه ای و دلیل ناباروری یکی از آنها را به زوج پیشنهاد  می دهد. در بعضی موارد اندک نیز ممکن است هیچ کدام از روش های درمان برای زوج نابارور موثر نباشند.

بخاطر داشته باشید که پروسه ی درمان ناباروری ممکن است طولانی باشد و احتیاج به صبر، آرامش و ممارست دارد. ممکن است در مراحل اولیه و با درمان های اولیه، بارداری اتفاق نیفتد، بنابراین زوج باید بدون ناامید و مضطرب شدن ادامه ی مسیر درمان را طی کنند و دستورات بعدی پزشک را اجرا کنند.

تشخیص دلایل ناباروری

پس از اقدام برای بارداری، و ناموفق بودن برای مدت یک سال، باید به پزشک متخصص مراجعه نمایید. اولین قدم پزشک برای درمان مشکل ناباروری، تشخیص علت ناباروری زوج خواهد بود.

پزشک درمورد خانم، سوابق پزشکی و جراحی، سابقه ی بیماری های التهابی لگن، و یا استفاده از وسایل داخل رحمی و … را بررسی می کند.  

در مورد آقا نیز سابقه ی جراحی اعضای تناسلی، مصرف دارو، عفونت های دستگاه تناسلی، بیضه های نزول کرده و … را بررسی می کند.

از دیگر موارد مورد بررسی، می توان به تماس های شغلی، تعداد دفعات نزدیکی جنسی، یا اختلالات احتمالی در عملکرد جنسی اشاره کرد. موارد دیگری نیز همچون سابقه ارثی نازایی یا نارسایی زودرس تخمدان، مشکلات ژنتیک مادرزادی ، عقب ماندگی و یا تالاسمی از بیمار پرسیده می شود.

پزشک متخصص در دیدار اول اهمیت ناباروری و تاثیر آن بر احساساتشان را می سنجد. خانم را از نظر وزن، شکل بدن، لگن، پراکندگی موها، و سلامت غده تیروئید معاینه می کند.

بعد از معاینات کلی، آزمایشات تشخیصی اولیه انجام خواهند شد تا روش درمانی مناسب با مشورت پزشک انتخاب گردد.

در ابتدا آزمایشاتی برای بررسی وضعیت اسپرم های مرد انجام می شود. آزمایش آنالیز اسپرم، کیفیت، تعداد و سلامت اسپرم ها را مشخص خواهد کرد.

درصورت طبیعی بودن وضعیت اسپرم های مرد، آزمایشاتی بر روی خانم انجام خواهد شد، از جمله آزمایش های بررسی وضعیت هورمون ها، تخمک ها، احتمال وجود آندومتریوز و یا مشکل و آسیب در رحم و لوله های رحمی.

روش های درمان ناباروری

پس از تشخیص علت ناباروری، باید روش مناسب برای درمان انتخاب شود. اصلی ترین روش های درمان ناباروری این موارد هستند که در ادامه هرکدام را بررسی خواهیم کرد: درمان دارویی، عمل IVF، روش IUI، روش میکرواینجکشن، روش IVM، روش GIFT، و روش ZIFT

درمان دارویی ناباروری

معمولا اولین روش انتخابی برای درمان ناباروری، درمان دارویی است. خصوصا اگر دلیل ناباروری مسائلی مانند اختلالات هورمونی باشد، پزشک تلاش می کند با درمان های دارویی اختلالات را برطرف کرده و سیستم تولید مثل زن و مرد را بهبود ببخشد. حتی در بعضی موارد که دلیل ناباروری مشخص نیست نیز، گاها درمان دارویی باعث از بین رفتن مشکل ناباروری شده است.

روش آی یو آی IUI

روش درمان ناباروری آی یو آی یا Intrauterine insemination، روشی است که برای زوج هایی به کار میرود که یک سال یا بیشتر اقدام با بارداری کرده اند و موفق نبوده اند. این روش کمک درمانی، کمک می کند که اسپرم های بیشتری به لوله های فالوپ و محل لقاح با تخمک برسند و احتمال بارداری بالاتر برود.

در این روش، ابتدا تخمک ها مورد بررسی قرار می گیرند و بعد از رشد و تکامل آنها، برای تحریک و آزاد شدن تخمک ها از فولیکول ها هورمون درمانی بوسیله ی هورمون HCG انجام می شود. اسپرم مرد نیز نمونه برداری شده و بعد از تایید کیفیت، با استفاده از کانتر که یک لوله ی ظریف منعطف است به داخل رحم تزریق می شوند. همانطور که توضیح دادیم این عمل در داخل خود رحم انجام می گردد، بنابراین جزو روش های کمک باروری خارج از رحم محسوب نمی شود.

روش آی وی اف IVF

روش IVF یا لقاح مصنوعی، از رایج ترین روش های درمان ناباروری می باشد. در این روش که گاها به آن لقاح آزمایشگاهی هم می گویند، بعد از تحریک تخمدان ها و تخمک گذاری، تخمک و اسپرم از مرد و زن گرفته می شود، نمونه های سالم و با کیفیت انتخاب می شوند، و در محیط آزمایشگاه کنار یکدیگر قرار داده می شوند و لقاح صورت می گیرد. بعد از تقسیمات جنینی، باتوجه به وضعیت رحم مادر و همینطور میزان تکامل جنین، طی دو تا پنج روز جنین به رحم مادر انتقال داده می شود.

روش میکرواینجکشن برای درمان ناباروری

روش میکرواینجکشن یا ICSI مشابه روش IVF است، اما در نحوه ی تلقیح اسپرم و تخمک با هم تفاوت دارند. در روش IVF پس از کشیدن اسپرم و تخمک آنها را در ظرف آزمایشگاهی در کنار هم قرار می دهند تا اسپرم خودش وارد تخمک بشود، اما در روش میکرواینجکشن، پس از کشیدن تخمک و اسپرم سالم و با کیفیت، اسپرم را توسط سوزنی بسیار نازک، به داخل تخمک تزریق می کند.

باتوجه به تزریق اسپرم در داخل تخمک، دیگر نیازی به تعداد زیادی اسپرم نیست، بلکه برای هر تخمک تنها یک اسپرم کافی خواهد بود. بعد از تزریق اسپرم به تخمک، مراحل رشد جنین و انتقال آن به داخل رحم شبیه روش IVF انجام می شود. شانس چندقلو بودن بارداری و یا بارداری خارج از رحم در روش میکرواینجکشن نسبت به روش IVF کمتر است چرا که تعداد تخمک های بارور شده و منتقل شده به رحم نسبت به روش آی وی اف کمتر است.

بلوغ تخمک در آزمایشگاه یا IVM

برای خانم هایی که مبتلا به تخمدان پلی کیستیک هستند، روش بلوغ تخمک در آزمایشگاه می تواند روش مناسبی باشد. در روش IVM تخمک های نابالغ در اندازه های ۲ تا ۱۰ میلی متر با استفاده از سونوگرافی واژینال شناسایی شده و در شرایط مناسب آزمایشگاه و داخل انکوباتور نگهداری می شوند تا کاملا به بلوغ برسند. سپس با استفاده از روش میکرو اینجکشن، اسپرم ها به داخل تخمک های بالغ شده تزریق می شوند، بقیه مراحل مثل روش IVF انجام می شود.

تلقیح نطفه داخل لوله ی رحم

در زوج هایی که درگیر مشکل دهانه ی رحم، آندومتریوز خفیف و یا اختلال در دستگاه ایمنی هستند، روش تلقیح نطفه در داخل لوله ی رحم، روشی مناسب است. اما در این روش لازم است که لوله های رحمی سالم باشند، چرا که بعد از کشیدن تخمک و اسپرم که به شکل روش IVF انجام می شود، اسپرم و تخمک با استفاده از لاپاروسکوپی، برای تلقیح داخل لوله های رحمی قرار داده  می شوند.

البته در بعضی موارد، ممکن است برای کم تر شدن هزینه ها، پزشک تصمیم بگیرد که این روش را به شکل واژینال انجام دهد.

انتقال نطفه ی بارور شده به درون لوله ی رحم

روش انتقال نطفه ی بارور شده به داخل لوله ی رحم یا ZIFT، ترکیبی است از روش های IVF و GIFT که در بالاتر اشاره کردیم. فرق روش ZIFT با روش GIFT در این است که در روش GIFT، اسپرم و تخمک داخل لوله ی رحمی قرار داده می شدند و سپس تلقیح اتفاق می افتاد، اما در روش ZIFT ایتدا مشابه روش IVF تخمک و اسپرم نمونه برداری شده، در محیط آزمایشگاهی تلقیح می شوند، و پس از تشکیل رویان، آن را به داخل لوله های رحمی انتقال می دهند. این روش احتمال موفقیت بیشتری نسبت به میکرواینجکشن و IVF دارد.

در مواردی که زن دچار ضعف تخمدان باشد، و یا انتقال جنین از طریق دهانه ی رحم ممکن نباشد، از روش ZIFT استفاده می شود.

با توجه به وضعیت رحم، سن خانم و کیفیت جنین ها، ممکن است چندین جنین، تا ۴ جنین از طریق لاپاروسکوپی داخل لوله های رحمی قرار بگیرند، به همین علت احتمال چندقلوزایی و بارداری خارج از رحم نیز در این روش وجود دارد.

انتقال جنین در مرحله ی بلاستوسیست

بلاستوسیست به جنینی گفته می شود که برای ۵-۶ روز بعد از لقاح رشد کرده و تبدیل به دو نوع سلول های تشکیل دهنده ی جفت و سلول های تشکیل دهنده ی بدن جنین شده است. در این روش انتقال جنین ها، در روز سوم و یا مرحله ی بلاستوسیست انجام می شود، که کمک می کند تا جنین بهتری برای انتقال انتخاب شود و لانه گزینی نیز با کیفیت بهتری انجام پذیرد. اتصال بلاستوسیست سالم به دیواره ی رحم، احتمال موفقیت بارداری را خیلی بالاتر میبرد. جنین ها را در انکوباتور قرار می دهند تا رشد کنند و به مرحله ی بلاستوسیست برسند، بعد یک یا دو جنین را در وضعیت بهتری هستند انتخاب کرده و داخل رحم قرار می دهند. در این روش شانس بارداری موفقیت آمیز بیشتر است، و احتمال چندقلوزایی و بارداری خارج از رحم نیز کمتر می شود.

لیزر هچینگ آزمایشگاهی جنین

روش لیزر هچینگ، درواقع روشی تکمیلی برای کمک به روش های درمان ناباروری مثل IVF و میکرواینجکشن است و برای زوج هایی استفاده می شود که جنین منجمد شده به رحم منتقل می شود. 

از لحظه ای که لقاح شروع می شود، تا وقتی به جداره آندومتر برسد بوسیله ی لایه ی زونا پلوسیدا حفاظت می شود. وقتی که جنین به بلاستوسیست تبدیل شد، این لایه بوسیله ی آنزیم هایی که از دیواره ی رحم ترشح می شوند، از بین می رود و جنین داخل رحم قرار می گیرد. به فرآیند از بین رفتن لایه ی زونا پلوسیدا هچینگ گفته می شود. حال اگر فرآیند هچینگ به شکل خودبخود انجام نشود، پزشک متخصص این کار را به کمک روش لیزر هچینگ انجام می دهد، چرا که اگر لایه ی زونا پلوسیدا از بین نرود، بارداری هم اتفاق نخواهد افتاد.

تشخیص ژنتیکی جنین قبل از لانه گزینی یا PGD

پیش از این برای تشخیص و پیشگیری از بیماری های ارثی و ژنتیکی، از تست هایی که در دوران بارداری انجام می شدند استفاده می شد. اما امروزه، و در روش های کمک باروری، بعد از انجام شدن لقاح به یکی از روش های کمک باروری مثل آی وی اف یا میکرواینجکشن، قبل از لانه گزینی تست های تشخیص ژنتیکی انجام می شود و فقط جنین هایی که از نظر ژنتیکی سالم باشند به داخل رحم مادر منتقل می شوند، در نتیجه امکان وجود مشکلات ژنتیکی در کودک بسیار کم خواهد شد.

روش PGD کمک می کند تا درطول روش درمان با آی وی اف یا میکرواینجکشن، اختلالات کروموزومی جنین مورد بررسی قرار بگیرند و در مرحله ی انتقال جنین به رحم مادر، تنها جنین های سالم برای تکامل وارد رحم مادر شوند.

روش سرکلاژ

در این روش کمک بارداری، پزشک دهانه ی رحم را بین هفته های ۱۲ تا ۱۴ بخیه می زند تا خطر سقط جنین کم شود، و سپس بخیه ها را می کشد. این روش برای افرادی که دهانه ی رحم ضعیفی دارند و دچار سقط جنین می شوند توسط پزشک توصیه می شود تا سرویکس در طول دورانی از بارداری که احتمال سقط جنین وجود دارد بسته باشد.

روش PRP رحم

از بزرگترین دلایلی که باعث عدم موفقیت بارداری با استقاده از روش آی وی اف IVF می شود، شکست در لانه گزینی است. اگر خانمی برای ۳ بار بطور پشت سرهم شکست در لانه گزینی داشته باشد، گفته می شود که با شکست مکرر لانه گزینی مواجه است. اگر شکست در لانه گزینی به دلیل رشد نامناسب بافت آندومتر باشد، تحقیقات پزشکی نشان داده است که استفاده از روش PRP یا پلاکت درمانی باعث رشد بهتر بافت آندومتر شده و شانس بارداری را بیشتر می کند.

تحریک تخمک گذاری بوسیله ی پروتکل های پیشرفته

در مواردی که فرد به تنبلی تخمدان یا تخمدان پلی کیستیک و اختلال تخمک گذاری دچار است، از روش های دارویی برای تحریک تخمک گذاری استفاده می شود. هورمون درمانی و داروهایی که در این روش تجویز می شوند، می توانند بر کمیت و کیفیت تخمک ها اثر مثبت بگذارند، و تخمک ها را برای استفاده در روش های IVF، IUI و میکرواینجکشن آماده کنند.

لاپاراسکوپی

اگر دلیل ناباروری زوج، به دلیل مشکلات لوله های رحمی، ادانم های تناسلی، وجود فیبروم، یا آندومتریوز باشد، ممکن است پزشک جراحی لاپاروسکوپی را پیشنهاد کند که از طریق آن مشکل لوله های رحمی برطرف شوند وسپس اگر بارداری اتفاق نیفتند، پیشنهاد روش هایی مثل IVF را می دهد. در برخی موارد نیز ممکن است جراحی لاپاروسکوپی برای آقایان انجام شود تا گرفتگی هایی که در مسیر حرکت اسپرم وجود دارند، برداشته شوند.

جراحی لاپاروسکوپی به این صورت است که برش کوچکی در در اطراف ناف ایجاد می شود، و لوله ای مجهز به دوربین که به آن تروکار می گویند، وارد حفره ی شکمی می شود و ارگان های مختلف از جمله رحم را مورد بررسی قرار می دهد. سپس مایع حاجب به داخل رحم تزریق شده، و وجود هرنوع انسداد یا آندومتریوز لوله های فالوپ بررسی می شود، و اگر این مشکلات تشخیص داده شد، پزشک همان موقع، مشکل را رفع می کند تا احتمال بارداری بالاتر برود.

استخراج اسپرم

از روش استخراج اسپرم در مواردی استفاده می شود که مرد اختلالات انزال داشته باشد و یا در مایع منی اسپرم وجود نداشته باشد. در موارد دیگری نیز، از جمله مواردی که کیفیت و تعداد اسپرم ها در مایع منی پایین باشد، از روش استخراج اسپرم برای بدست آوردن اسپرم با کیفیت استفاده می شود. از مرسوم ترین روش ها برای استخراج اسپرم، بیوپسی بیضه است.

درمان ناباروری با علت نامشخص

در بعضی موارد که زوجی برای درمان ناباروری به پزشک متخصص مراجعه می کنند، پس از انجام تست ها و آنالیزهای مربوطه، هیچ دلیل روشنی برای ناباروری پیدا نمی شود. در این موارد با تشخیص پزشک درمان مستقیم با پروژسترون برای درمان اختلالات فاز لوتئال پبشنهاد می شود. مصرف کلومیفن نیز با بالا بردن میزان ترشح FSH می تواند باعث بهتر شدن کیفیت فولیکول شده و شانس بارداری را افزایش دهد.

علاوه بر این یکی دیگر از ساده ترین روش ها برای بالا بردن شانس لقاح تخمک و اسپرم، تحریک تخمک گذاری همراه با روش های کمک بارداری است.

روش های جایگزین بارداری

بارداری با تخمک اهدایی

این روش برای زوج هایی پیشنهاد می شود که خانم تخمک نداشته یا به دلایل مختلفی از جمله شیمی درمانی، سن بالا، بیماری ژنتیکی و غیره ذخیره تخمدان بسیار پایینی دارند و تخمک ها کیفیت پایینی دارند. 

در این روش تخمک از خانم اهدا کننده برداشته شده، و سپس در آزمایشگاه با اسپرم مرد لقاح انجام میشود، و جنین های شکل گرفته به رحم زن منتقل می شوند.

بارداری با اسپرم اهدایی

روش استفاده از اسپرم اهدایی در زوج هایی پیشنهاد می شود که مرد به دلایل مختلفی دارای اسپرم های بی کیفیت باشد. در این موارد باید از اسپرم اهدایی استفاده شود که البته در کشور ما به دلیل مشکلات شرعی این روش معمولا در مراکز درمانی انجام نمی شود.

بارداری با جنین اهدایی

در زوج هایی که مرد یا زن دارای تخمک یا اسپرم سالم نیستند، و یا به دلیل مشکلات مختلف لقاح تخمک و اسپرم به شکل طبیعی برایشان رخ نمی دهد، روش جنین اهدایی پیشنهاد می شود. جنین از سمت اهدا کننده، اهدا می شود و به رحم زن نابارور منتقل می شود و رشد می یابد. این روش باعث می شود پیش از تولد کودک، احساس تعلق مادر و فرزندی نیز بین زن نابارور و کودک بوجود بیاید.

بارداری با رحم جایگزین

در مواردی که رحم مادر سلامت کافی ندارد و قدرت نگهداری، حمل و پرورش جنین را ندارد، از روش رحم اجاره ای استفاده می شود. برای استفاده از رحم اجاره ای، ابتدا از یکی از روش های کمک بارداری که لقاح در آن خارج از رحم صورت می گیرد استفاده شده و جنین بوجود آمده از لقاح تخمک و اسپرم نادر و پدر به رحم اجاره ای که سالم است و توانایی نگهداری از جنین را دارد انتقال می باید تا رشد کرده و پرورش بیاید.

درصد موفقیت روش های درمان ناباروری

احتمال موفقیت روش های درمان ناباروری به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله سن، دلیل ناباروری و همینطور چگونگی روند درمان. اما می توان گفت احتمال موفقیت آمیز بودن روش های درمان ناباروری در بیشتر موارد قابل قبول است.

آمار نشان می دهد روش آی وی اف در خانم های با سن کمتر از ۳۴ سال، بطور متوسط ۵۰% احتمال موفقیت دارد. این احتمال برای خانم های بین ۳۵ تا ۳۷ سال به میزان حدود ۴۰% کاهش پیدا می کند. در خانم های بالای ۴۰ سال شانس موفقیت به مقدار چشم گیری کاهش می یابد.

اگر همزمان با درمان از طریق روش IUI از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری هم استفاده شود می توان احتمال بارداری موفق را به اندازه ده تا بیست درصد بالا برد.

برای نمونه استفاده از داروی کلومفین سیترات برای تحریک تخمک گذاری توانسته حدود ۳۵% از خانم ها را در ۳ تا ۶ دوره ی درمانی به بارداری موفق برساند.

علاوه بر اینها، تغییر سبک زندگی و انتخاب یک زندگی سالم، استفاده نکردن از سیگار، الکل و کافئین زیاد، ورزش کردن، داشتن رژیم غذایی سالم و… می تواند به بالا بردن شانس موفقیت در بارداری کمک کند.

عوارض روش های درمان ناباروری

روش های درمان ناباروری با وجود اینکه به بسیاری از زوج های نابارور کمک می کند که به آرزوی خود برسند، و در بسیاری از موارد بدون هیچ مشکلی بارداری موفق را برای زوج به ارمغان می آورد، اما مثل هر روش درمانی ممکن است عوارضی داشته باشد که باوجودیکه شایع نیستند اما امکان رخ دادن آنها هست. از جمله این عوارض:

سندروم تحریک بیش از حد تخمدان: این عارضه ممکن است به دلیل تحریک تخمک گذاری، تلقیح داخل رحمی، یا تزریق داروهای باروری بوجود بیاید که باعث پاسخ بیش از حد تخمدان ها به هورمون های اضافی می شود. این عارضه باعث احساس درد و تورم در تخمدان ها می شود و نشانه های آن درد شکمی، تنگی نفس، افزایش وزن سریع، و همینطور اسهال، استفراغ و ادرار تیره می باشند. درصورت ابتلا به این عارضه باید فورا برای درمان به پزشک مراجعه نمایید.

• عفونت و خونریزی: عفونت و خونریزی ممکن است در موارد نادری به دلیل تهاجمی بودن روش های کمک باروری رخ بدهند، هرجند امکان آن زیاد نیست.
• چندقلوزایی: از رایج ترین اتفاقاتی که در بارداری به کمک روش های کمک باروری اتفاق می افتد، چندقلوزایی است. به این دلیل که برای اطمینان از بارداری موفق، گاها پزشک چند جنین را به رحم انتقال می دهد که ممکن است منجر به چندقلو بودن بارداری بشود.
• بارداری خارج از رحم: از دیگر عوارض استفاده از روش های کمک باروری، این است که ممکن است تخمک لقاح یافته در داخل قرار نگرفته و در لوله های فالوپ رشد پیدا کند. در این حالت بارداری خارج از رحم اتفاق می افتد که ممکن است باعث پارگی لوله های فالوپ و همینطور سقط جنین نیز بشود.
• زایمان زودرس: همانگونه که اشاره کردیم یکی از عوارض استفاده از روش های کمک بارداری احتمال چندقلوزایی است، به همین ترتیب چندقلوزایی ممکن است باعث زایمان زودرس، یا تولد نوزادانی با وزن کم بشود. خصوصا در روش های درمان ناباروری آزمایشگاهی این احتمال بیشتر هم خواهد شد.
• نقایص مادرزادی: نتایج چند تحقیق که پیشتر انجام شده بود نشان میداد که استفاده از روش های کمک بارداری، خصوصا روش IVF می تواند احتمال تولد فرزندی با نقایصی چون مشکلات قلبی، گوارشی، شکاف کام و یا حتی ابتلا به سندروم دان را افزایش دهد. هرچند امروزه نتایج خیلی از این تحقیقات باطل اعلام شده اند و مورد استناد پزشکی نیستند.

انتخاب پزشک و کلینیک مناسب برای درمان ناباروری

زمانیکه می خواهید مسیر درمان ناباروری را آغاز کنید، برای انتخاب پزشک توانا و کلینیک یا بیمارستان مجهز و مناسب، یکی از راه ها این است که به نوع غربالگری کلینیک و بیمارانی که پذیرش می کند توجه کنید. چون بعضی مراکز درمان ناباروری برای بالا بردن آمار بارداری موفق خود، از پذیرفتن زوج های نابارور که سن خانم بالای ۴۰ است و همینطور کیس های حاد و پیچیده خودداری می کنند.

در بعضی مراکز نیز، برای بالا بردن شانس موفقیت در روش IVF، 4 یا ۵ رویان به رحم مادر انتقال می دهند، درصورتیکه به شکل اصولی در هربار پروسه ی انتقال در روش IVF باید بین ۲ تا ۳ رویان به رحم مادر منتقل شوند.

هزینه های درمان ناباروری

هزینه های درمان ناباروری به شرایط مختلفی بستگی دارد، حتی محل زندگی شما به دلیل رفت و آمد مکرر به مرکز درمان ناباروری، می تواند هزینه هایی را بوجود بیاورد. روش درمانی منتخب، داروهای موردنیاز، بیمارستان یا کلینیک موردنظر، میزان پاسخگویی بدن شما به درمان و… از فاکتورهایی هستند که هزینه های درمان شما را تعیین می کنند. اما بطور کلی روش های درمان ناباروری ارزان نیستند و داروها، جراحی های لازم، آزمایش ها، ویزیت های مکرر و … هزینه های مختلفی برای شما خواهند داشت.

لازم است به این نکته توجه کنید که در کشور ما هیچ کدام از روش های درمان ناباروری تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرند و همینطور بیمه های تکمیلی هم فقط قسمتی از هزینه های درمان را پرداخت می کنند و باقی هزینه ها به عهده ی زوج است.

علاوه بر این همانطور که پیشتر اشاره کردیم، هیچ کدام از روش های درمان ناباروری بطور قطعی و صددرصد موفقیت آمیز نیستند و ممکن است با شکست روبرو شوند، در این موارد شما باید درمان را با روش دیگری ادامه دهید که به معنای هزینه های مضاعف برای شما خواهد بود. بنابراین بطور کل می توان گفت که درمان ناباروری پروسه ای هزینه بر خواهد بود، با اینحال نباید امید خود را از دت دهید، با مشورت پزشک درست ترین و کم هزینه ترین روش ممکن را انتخاب کنید و با حفظ آرامش به موفقیت امیدوار باشید.